موجيم و وصل ما، از خود بريدن است

ساحل بهانه اي است، رفتن رسيدن است

تا شعله در سريم، پروانه اخگريم

شمعيم و اشک ما، در خود چکيدن است

ما مرغ بي پريم، از فوج ديگريم

پرواز بال ما، در خون تپيدن است

پر مي کشيم و بال، بر پرده ي خيال

اعجاز ذوق ما، در پر کشيدن است

ما هيچ نيستيم، جز سايه اي ز خويش

آيين آينه، خود را نديدن است

گفتي مرا بخوان، خوانديم و خامشي

پاسخ همين تو را، تنها شنيدن است

بي درد و بي غم است، چيدن رسيده را

خاميم و درد ما، از کال چيدن است