یــا مُـغْـنے مـَـن اسْــتَغْنـاھ 

______________________________

حرف ِ تـو که می شود

با یـکــ فنجان چای

بغض های مــادرم دفن می شود

روبروی آیینه ی کنار ِ قـاب ـت

می ایستد و می گوید :

" قبول کن دیگر به هم نمی آییم

عروس ِ خانه ات پیر شده ست ! "

.

.

.

.

و مـن هـنـوز نمیـدانـمـ

ــ عـ ـشـ ـق ..

یعنی ... تــو ...  که رفته ای

یا

مـــآدرم ... که مانده است .

پ.ن :

یک روز در ِ این خانه را بزن

مـَــرد !!

 دلـــم برایت تنگ است