یا عماد من لا عماد له
____________________________
مـــن به واژه ها ایمـــان دارم
به اینکه آدمــــی را تا ویرانی می کشنـد
به اینکه هر جمعه گفته ام:
این جمعه هم ... نیامـــــ ...(م/د)
و ویران شده ... این دلی که بهانه ی ماندنش ...
تـــــوئی !
تـــــو آشنای این دلـــی !!!
حتی اگر این روزها ...
این سختی ها ...
این ملعبه های دنیا یادت را از خاطرم ببرند !
_______________________________________
ندبه هایم وقتی به أینَ ... ها میرسند
بوی حـــضـــور تـــو میگیرند و غیبت خودم
اصلا من حکمت این أینَ ها را نمیدانم !
تو که هستی ! خودم کجایم؟!
_________________________
__________________________
می ترسم غریب جمعه ها !!!
می ترسم این ثــانیه ها برسند و من ...
کم کم دارد دیرمان میشود !
تو را به خدا ...
_________________________
نــ ی ــازنوشت:دلـــــ م میگفت از کوچه مان گذشتی ! اما مَـــن دلتنگت شده ام ... شبیه روزی که با تو قهر کردم !
نـــ ی ــاز نوشت ::دلــــ م سجده گاه میطلبد ... که بشکنم تمام منیّتم را
__________________________________________________________________
× چگونه صــــدا بزنم مادرت را ...
وقتی مـــــرهم میگذارد روی زخم هایی که با گناهانم بر دلت زده ام؟!
...........................................
اینبار تو جای من صـــدا بزن ... مــــــــادرِ ستاره های گمنام را
