یا مُونِسَ کُلِّ وَحید…

…..

نشسته ام کنار گل هایی که گاهی بهتر از آدم ها …

میفهمند

 شکستن هایت را

…

او میگوید و من می نالم...

قصه قصه ی گل بودنش نیست !!!

تاب دنیا ندارد....

...

…..

از پشت بامـــ مان...چه بوی عطر تنت می آید...

دلــــ م برایت تنگ می شود

یا شاید دلـــــ ت برایم تنگ میشود

…..

به خیال بچگی میشمارم....

ستاره هایت را...

یک...دو...سه...چهار...

ته دلــــ م میخندم به سعی کردن های کودکی

آن روزها قـــَدِ ستاره ها دوستت دارم ها واقعی بود ...

…..

می نشینم کنار تو ...

تو گاهی که نه!!!همیـــشه بهـــــــتر از آدما میفهمی

حِسُـــ و حالــــ مــ را !!!

تو که میدانی گاهـــی

 چه ساده باور میکنم

دروغ های زیبای آدم هایت را

و چه ساده تر میشکنم !!!

و تو میشوی مونس...رفیق....شفیق...تواب...و...

و ناله هایم بوی تو را میگیرند

..........

بهتر از تو نیست!

زیبا نیست ولی میگویم:

شین شـــروع میشوی

و

نون پایانــــ

.......

حسم خوب است !!! حالـــم خوبتر

غصه دارم ولی تو را بیش تر از غصه دارم

…..

.....

پی نوشت:چرا باور نمیکنی مـــــــن!!!

تنها نیستمــــ

....

اَللّهُمَّ یا شاهِدَ کُلِّ نَجْوى …