یــا مُـغْـنے مـَـن اسْــتَغْنـاھ  

___________________________________

دارم یـخ مـیـزنــم

امــا ..

پـنـجـره را باز میکنم ..

و با صــدای بـلـنـد داد مـیـزنــم

از جــان ِ این آسـمــان چہ میخواهید ؟!

کاش این ابـرها را تکہ تکہ میکردم

تا آسمــان خودش را نشان بدهد

و خورشید ِ مانده پشت ابرهــا را !!!

.....................

بــارانے مے بــآرد عجیب

نکند دل این ابرهای سیاه را شکستہ باشم ؟!

مے نشینم و هـق هق!!

بسان همان ابــر ِ دل شکسته مے بــآرم ..

دارد از ^تـــو میگوید موذّن !

خیره میشوم بہ گلدستہ ها ...

تـو خودت شاهدی تمام ِ این سال ها

 من خواستم صلح باشد بینمان

و تمام شود جنگ من و این دلــم

و فراموش شود این رویــــا ... 

و نـشـد ..

...

گــُــم شده ام میان این همہ حرف های نگفتہ

این جملہ هاے ناتـمـامــ ..

این بیت هاے بے قافیہ

و هیچ راه نجاتے نیست ...

...

از میان این ابرهای سیـــاه

یک دریچه باز کن ..

از آسمــان تا این روزهای ِ ...

پ.ن:

این درد چنگ انداختہ بر ایـمــان ِ من ..

خــــــــدایــــــــآ ..

دوباره من

دوباره پشیمانے

و دوباره تــو

بگو با این بنده چہ میکنے ؟!