یــا مُـغْـنے مـَـن اسْــتَغْنـاھ

_______________________________

انگــــار کہ گل هــاے  این قالے  را

گــذر ِ یک رهگـــذر .. لہ کرده باشد !!

خیره میشوم

میخندم ..

میخندند !!

بگــذار دیوانہ ام پندارند ..

بہ خیالــم هم نمے  آمد

روزے  یــادَت از یــادَم برود

و آنقـــدر

دست دست کنم کہ

از دست بروم !!

و پـآی ِ آمدنے  نباشد ...

.

.

مے  ایستم و

 حیــــران

میــ ـنگرم

صفــا و مــروه ے  این بندگے  را !

.

...

آهــ ...

اے  خـــــداے  هـــاجـــر !!

مپسند این چنین آواره باشم ...

___________________________

پ.ن: بندگے  ام

شده شبیه مــارپله ..

شش مے  آورم ..

نیش این نفس مرا برمیگرداند

درست سرجاے  اولم !!!