یــا مُـغْـنے مـَـن اسْــتَغْنـاھ 

   _________________________

تہ همہ ے  جملہ هایم میشود " ... " [ سه نقطہ ]

بہ سان آن شــآعــرے  کہ واژه گــُــم کرده بود

مـیـان هـ ج ـوم یکـــ غــزل !

توے  اتاقے  کہ پـنـجـره اش رو بہ یکـــ دیــوار بــآز میشــد ..

و زنــدگے  اَم .. میشود تفـسـیـر یکــ درد  [ در انـتـهاے  گلو ]

بہ سان ِ چـنگــ ِ یکــ بــ غ ــض ، در یکــ هواے  ابرے  ..

...

اینـبــــــار

تـقـصـیر خـودم است اگــر دلــم گرفـتہ ست

یـآدم آمـد چقدر کوشیده ام جملہ بسازم براے  " تــو "

و آزارم میــدهــد

بیست ِ جملہ بندے  هایــم ...

و چقدر بے  دقت خوانده ام مـن شعرهاے  کتابم را

...

این ساعـت آویختہ بہ دیوار ِ با من سر لج دارد..

صــداے  گــذر ثانیہ ها را مدام بالا میبرد ..

و بہ رخ میکشد نبودن هایت را ..

..

 مینشینم دلــ تـنگــ

مینگرم کبوترمان را ..

اوج میگیرد تا مــاه

دیدے  قـصـہ ے ما شد [ بـود و نبـود ] ؟!

ســال و ســال از نـبود مـا

و از بـود تــو گذشت ..

و آخــرش فقط [ ... ]

پ.ن:

مــن ســـیـــرم از خـــودم ..حــواست هسـت ؟!

دارم از بین میروم ....